ภูฏานกับบิทคอยน์ 13 พันล้านดอลลาร์

การปฏิวัติเงียบที่หุบเขาฮิมาลายา

ฉันรู้จักเรื่องสำรองบิทคอยน์ของภูฏานขณะดีบักแดชบอร์ด Dune Analytics เวลาเที่ยงคืน — ไม่ใช่เพราะข่าวใหญ่ แต่เพราะโมเดลของฉันพังลง มีประเทศเล็กๆ ก็จัดสรรทรัพยากรกว่า 40% GDP เป็นสินทรัพย์เสี่ยงเพียงชนิดเดียว โดยมีมูลค่าถึง 13,000 ล้านดอลลาร์

ไม่ใช่การคาดเดา แต่เป็นกลยุทธ์

เพราะเหตุใดภูฏานถึงวางเดิมพันกับบิทคอยน์ (แทนทอง)

ในปี 2020 กษัตริย์จิกเม เคอเซอร์ เคนซาร์ นามเกียล วังชูก เพียงอนุมัติก่อ mining ก็ประกาศให้เป็น ‘ชะตากรรมแห่งชาติ’ โดยพลังงานไฟฟ้าจากแหล่งน้ำมากกว่าร้อยละ 80 ส่วนเกินกำลังผลิตอยู่เฉยๆ จะไม่เปลี่ยนเป็น ‘ทองดิจิตอล’ ก็เสียเปล่า

สมการง่ายๆ: พลังงานสะอาด → การขุดต้นทุนต่ำ → สินทรัพย์คงทนระยะยาว

ฉันศึกษาเศรษฐศาสตร์โซ่มากว่าสิบปี…แต่นายหนึ่งประเทศมอง blockchain เป็นโครงสร้างพื้นฐาน? มันเหมือนบทกวี

จากเหมืองสู่เหรียญ: เมืองเล็กเปลี่ยนมุมมองคริปโต

currently, six operational mines run across remote valleys. Some are co-built with Singaporean firm Bitdeer Technologies—a partnership that quietly redefines global mining geopolitics.

But here’s where it gets radical: Bhutan launched a full-fledged tourism payment system in May—supporting over 100 cryptocurrencies for flights, hotels, visas.

Can you imagine? A country that famously measures Gross National Happiness now measuring economic resilience through blockchain transparency.