ภูฏานกับบิทคอยน์ 13 พันล้านดอลลาร์

ผู้นำคริปโตที่ไม่น่าเชื่อ

ฉันยอมรับเลยว่าตอนแรกผมหัวเราะเมื่อรู้ข่าว: ภูฏาน? เกาะกลางเขาที่มี GDP เสียซ้ำๆ กับเมืองใหญ่ในสหรัฐฯ มีบิทคอยน์มูลค่า 13 พันล้านดอลลาร์? มันเกินกว่าครึ่งงบประมาณประจำปีของประเทศ! แต่เมื่อเข้าไปตรวจสอบรายละเอียด ผมเห็นชัดแล้วว่านี่ไม่ใช่มุกตลก—มันคือสัญญาณทางภูมิรัฐศาสตร์

ภูฏานเริ่มต้นโครงการบิทคอยน์ในปี 2020 โดยพระเจ้าจิกเม เคอเซอร์ เคนซาร์ แนมเกียล หวังชุ๊ก สั่งอนุมัติตำแหน่งขุดโดยใช้พลังงานไฟฟ้าจากแหล่งไฮโดรไฟฟ้าขนาดใหญ่ เพียงห้าปี ก็ขึ้นแท่นประเทศที่ถือครองบิตคอยน์มากเป็นอันดับสามของโลก—หลังสหรัฐฯ และสิงคโปร์

ความจริงตรงไปตรงมา: พลังงานสะอาดราคาถูก + การวางแผนระยะยาว = การลงทุนครั้งใหญ่ในระดับชาตินี้

เพราะเหตุใดสิ่งนี้สำคัญกว่าเลขเดียว?

อย่าเข้าใจผิด: ไม่มีประเทศไหนควรทำตามแบบแผนของภูฏานโดยตรงได้เสมอไป—but สิ่งสำคัญคือความเชื่อมั่นอย่างแท้จริง

พวกเขาไม่ได้ซื้อบิตคอยน์จาก Coinbase ในช่วงตลาดขาขึ้น—theyสร้างโครงสร้างพื้นฐานเองเพื่อขุดอย่างยั่งยืน โดยไม่มีแรงกดดันจากกองทุนเฮดจ์ฟันด์หรือความวิตกกังวลเรื่อง ‘การพยากรณ์’ จากกฎระเบียบที่คลุมเครือ เพียงแค่มองเห็นตรรกะเย็นๆ: ต้นทุนพลังงาน < การเติบโตของมูลค่าตลาด

และใช่ว่าเงินจำนวน 13 พันล้านดอลลาร์จะมาจากแค่อายุการเก็บเท่านั้นมีรวมถึงการซื้อขายเชิงกลยุทธโดยกองทุนอนาคต เช่น Satoshi Act Fund โดยนายเดเนียส เพอร์เตอร์, CEO คนใหม่อย่างกล่าวว่านี่เป็น “จุดเปลี่ยนมหาศาลสำหรับคริปโต”

ไม่ใช่วางเดิมพัน—แต่มันคือการกระจายทรัพยากรในระดับชาตินี้

Web3 จะไม่มีเฉพาะบริษัทน้องใหม่อีกแล้ว—ตอนนี้กลายเป็นนโยบายรัฐบาล!

ผมทำงานมาหลายปีเกี่ยวกับ DeFi, NFT และ Layer2—but เมื่อมองเห็นประเทศเจ้าภาพให้มูลค่าบิตคอยน์เป็นโครงสร้างพื้นฐานหลัก มันให้อารมณ์แตกต่างออกไปมาก

ตลอดหลายสิบปี มาตราฐานของภาครัฐในการเก็บทองหรือเงินตราต่างประเทศเพื่อเสถียรภาพเศรษฐกิจระหว่างภาวะฉุกเฉิน จากเดียวมาเปลี่ยนมามองหา ‘สินทรัพย์ทางไซเบอร์’ — เช่น Bitcoin เป็นเหมือนแหล่งสะสมมูลค่ายอดคงเหลือแบบดิจิตอล หากหลุดจากการควบคุมนโยบายเงินเฟ้อจากราชการทำธุรการณอก-หรือถูกปรับเปลี่ยนมูลค่าโดยสงคราม

ลองจินตนาการหากประเทศของคุณถือครองทรัสตําเนียมราคาร้อยละ40 GDP ในสินทรัพยกรรมหนึ่งซึ่งจะ ไม่อนุญาตให้มูลคาลดลงได้อย่างฉับพลัน จากคำสั่งธนาคารกลาง—or manipulation by war-torn regimes?

ความเป็นเอกราชทางการเงินแบบฉบับ Web3 — และตอน nàyกำลังนำไปปฏิบัติกฎหมายระดับชาติก่อนแม้มหาอำนาจบางแห่งจะเข้าใจเทคโนโลยี blockchain ก็ตาม

อันตรายมีจริง (แต่มากกว่าที่คาด)

แน่นอน มีเสียงตำหนิด้านความผวนและกฎหมาย—but let me ask you something:

จะไว้วางใจเงินกระดาษภายใต้ความเชื่อ…หรือโค๊ดน้ำตาลมูลค่าบนตรรกะทางสถิติก็พอไหม?

ใช่ว่ายอดคงเหลือนี้อาจกระทบทะนานพอสมควร—but Bhutan isn’t day-trading like retail investors on Binance. They’reเล่นเกมระยะยาว where time is their ally. And here’s the irony: while Western nations debate whether crypto belongs in public coffers… Bhutan has already built an entire economic model around it—with net-zero emissions and sustainable growth baked in from day one. The world is finally realizing that digital scarcity can be as valuable as physical scarcity—and that decentralization isn’t just ethical tech—it’s strategic resilience, something every modern economy should consider when building future-proof infrastructure, something no amount of traditional diplomacy can replicate, something only code—and courage—can deliver.