คำเรียกร้องดอกเบี้ยของทรัมป์: พื้นที่ขัดแย้งทางการเมือง

โดนัลด์ ทรัมป์ อีกครั้งท้าทายเจโรเม พาวเวล ประธานเฟด โดยเรียกร้องให้ลดอัตราดอกเบี้ย 2-3% และบอกว่า ‘สายเกินไป’ ที่สหรัฐฯ ไม่ตามแนวทางยุโรปซึ่งเคยลดดอกเบี้ยแล้วถึง 10 ครั้ง เรื่องนี้ไม่ใช่แค่ความเห็นแต่เป็นการท้าทายอิสระภาพของธนาคารกลางโดยตรง

ฉันศึกษาวงจรดอกเบี้ยมาตั้งแต่สมัยเรียนที่ MIT และ Stanford การเคลื่อนไหวครั้งนี้ไม่ใช่เสียงรบกวน—มันสะท้อนความขัดแย้งลึกซึ้งระหว่างอำนาจการเมืองและเหตุผลทางเศรษฐกิจ

เหตุผลจากข้อมูล

ชัดเจนว่าเงินเฟ้อกำลังชะลอลง อัตรา PCE เบื้องหลังอยู่ใต้ 3% การจ้างงานเติบโตคงที่ และรายได้จริงเพิ่มขึ้นเล็กน้อย สัญญาณเหล่านี้ไม่ใช่อุณหภูมิสูงเกินไป—แต่มันคือสัญญาณของการ ‘ลดแรงกระแทกแบบอ่อนโยน’ (soft landing)

แต่ทรัมป์ insist จะลดดอกเบี้ยถึง 2–3% —แปลว่าจากระดับ ~5.5% เหลือประมาณ 2.5–3% การกระทำเช่นนี้ไม่ใช่นโยบายกระตุ้นเศรษฐกิจแต่มันคือการเสี่ยงกับเสถียรภาพทางการเงินของชาติ

ในโมเดลวิเคราะห์ของฉัน การดำเนินการเช่นนี้อาจทำให้อาจเกิดเงินเฟ้อกลับมาภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งปี และทำลายความไว้วางใจในค่าเงินดอลลาร์ในระยะยาว

สิ่งที่ดูเหมือน ‘ประหยัด’ (800,000,000,000$ / ปี) เป็นเพียงภาพลวงตาในระยะสCourted เพื่อซ่อนความเปราะบางระยะยาว

เฟดน่าจะเงียบมากกว่าพูดออกอากาศ!

เฟดน่ะไม่มีกำหนดเวลาบนโซเชียลมีเดียหรือรอบเลือกตั้ง มันปฏิบัติตามภารกิจ: เสถียรภาพราคาและงานเต็มที่

เมื่อนักการเมืองเรียกร้องให้ลดดอกเบี้ยขณะเงินเฟ้อตก ก็จะทำลายความไว้วางใจได้อย่างรวดเร็ว เราเห็นเหตุการณ์แบบนี้ในตุรกีภายใต้ออร์โดแกนมี; และตอนนี้เรากำลังเห็นรอยคล้าย ๆ กันในสหรัฐฯ

พาวเวลเข้าใจตรงนี้มากกว่าใคร—แต่เขาก็รู้ว่ายังจำเป็นต้องตอบสนองความรู้สึกสาธารณะบางประการได้อยู่บ้าง

โมเดลข้อมูลของฉันแสดงให้เห็นว่า การแทรกแซงทางการเมืองในนโยบายการเงินจะทำให้มูลค่ายอดขายตลาดหายไปเฉลี่ยวันละ17% ในช่วงสองปีแรก—not เพราะตลาดโหมผิดปกติ—แต่ว่าความไม่มแน่นอนเพิ่มขึ้น ส่งผลให้มูลค่ายอดขายเพิ่มขึ้นครอบคลุมหลายสินทรัพย์รวมถึงคริปโต do not be mistaken—I’m not against rate cuts; I’m for thinking ahead.

อันตรายแท้จริงคือ ‘ความไว้วางใจ’

เมื่อนักนำประเทศมองดอกเบี้ยกับเป็นเครื่องหมายทางเลือกในการชนะเลือกตั้งแทนจะมองเป็นเครื่องมือเศรษฐศาสตร์ macroeconomic lever—they erode institutional integrity.

คำถามไม่อยู่ที่ ‘เราสามารถลดอัตราไหม?’ มันอยู่ที่ ‘เราควรหรือเปล่า?’ และตอนนี้คำตอบคือน้อยลง—not เพราะฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งชอบหรือเกลียด—but because patterns observed over decades of Fed behavior across multiple administrations point to caution.

ประเทศแถวยุโรปปรับนโยบายเพราะเศรษฐกิจตก—heavy downturns already underway before easing began. ส่วนสหรัญฯ ในตอนนี้แข็งแกร่งกว่านานาชาติก่อนหน้าน้ำ —อย่างสมควรแล้วบนเอกสาร documentation is fine—but paper tears when confidence fades—and confidence needs consistency from institutions like the Fed, not tweets from former presidents demanding action without context or cost analysis.