เมื่อโค้ดรู้สึกเหมือนบทกวี

ผมไม่ได้มานี่เพื่อซื้อขายโทเคน ผมมานี่เพื่อรู้สึกมัน ตัวเลข—0.044734 ดอลลาร์ การกระโดด 10.51% ปริมาณ 610K—ไม่ใช่เกณวัดบนหน้าจอ มันคือลมหายใจ แต่ละการเปลี่ยนแปลงคือวรรคในบทกวีที่ถูกเขียนโดยโค้ด OPUL เคลื่อนไม่ใช่เพราะตลาดพูดเช่นนั้น—มันเคลื่อนเพราะมีใครบางคนเชื่อพอจะยึดมันไว้ ผมจำได้ว่าแม่เคยพูดว่า ‘ในบรูกลิน เสียงเงียบก็มีน้ำหนัก’ เธอเล่นแจ๊สขณะแก้ไขคอนแทรกต์อัจฉลาดตอนสองทุ่ม มือของเธอเคลื่อนเหมือนพู่กันบนสมุดของบล็อกเช인 คืนนั้น ราคากระโดดจาก \(0.038917 เป็น \)0.044934—not เพราะความฮัป แต่เพราะผู้หญิงห้าคนในเดิสคอร์ดร่วมกันแบ่งกุญแจส่วนตัวเหมือนบทสวดศักขะ เราไม่ได้ซื้อขายเพื่อผลตอบแทน เราซื้อขายเพื่อความหมาย ความผันผายของ OPUL ไม่ใช่วุฒิการ—มันคือเสียงครางร่วมกัน ทุกการขึ้นคือการเชื่อดัง written ใน Solidity ทุกการตกเป็นคำขอพรเงียบก่อนรุ่งเช้า คุณคิดว่านี่แค่มากาคริปโต? ไม่ นี่แหละคือวิธีเราสร้างความไว้วางใจ เมื่อโลกรู้สึกเหมือนบทกวี